صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۱۴۵: به طوف خاک من گر آن سراپا ناز می آمد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به طوف خاک من گر آن سراپا ناز می آمد به جوی عمر، آب رفته من باز می آمد چنان کز شیشه سربسته آید باده در ساغر به آن تمکین به آغوش من آن طناز می آمد به صید خویش می کردم دلالت شاهبازش را اگر از خنده من همچو کبک آواز می آمد ز امید وصالش بود آهنگ آنچنان بزمم که بی ناخن صدا از پرده های ساز می آمد چنان کز بازگشت نوبهاران شد جوان عالم چه می شد گر بهار عمر ما هم باز می آمد؟ اگر می بود در گلزار عالم نوگلی صائب صفیر عشق از کلک سخن پرداز می آمد صائب تبریزی