صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۱۰۷: دو شب از ماه نو سالی به عید امید می باشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دو شب از ماه نو سالی به عید امید می باشد هلال جام هر جا هست سی شب عید می باشد نباشد دولت ناخوانده را نسبت به دولتها نشاط افزون دهد صحبت چو بی تمهید می باشد زنور حق بود هر کس زهستی بهره ای دارد ظهور ذره ناچیز از خورشید می باشد نمی اندیشد از زخم زبان هر کس که مجنون شد بهار خشک مغزان سایه های بید می باشد به عبرت بین جهان را تا کند قطع امید از تو که دیدنهای رسمی را زپی وادید می باشد بود از گردش پرگار دور عیش مرکز را گشاد اهل دل در حلقه توحید می باشد به روی تازه صائب صلح کن از میوه های تر که سرو از دست خالی تازه رو جاوید می باشد صائب تبریزی