صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۰۵۷: کجا خون مرا آن ساقی طناز می ریزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کجا خون مرا آن ساقی طناز می ریزد؟ که خون شیشه در ساغر به چندین ناز می ریزد چه خواهد کرد گاه جلوه مستانه، حیرانم سهی سروی که با خودداری از وی ناز می ریزد کدامین تنگ ظرف آمد به این عشرت سرا یارب که ساقی باده از ساغر به مینا باز می ریزد ندارد صرفه ای با بی پروبالان در افتادن زخون کبک، رنگ قتل خود شهباز می ریزد ندارد در دل معشوق اگر عاشق ره پنهان که در دل غنچه را این خرده های راز می ریزد؟ به این افتادگی، دارم هوای سرو بالایی که نقش از بال مرغان سبک پرواز می ریزد در ایام خزان چون جمع سازد خویش را صائب؟ گلی کز بار از لرزیدن آواز می ریزد صائب تبریزی