صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۰۵۴: گل اندامی که در پیراهن من خار می ریزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل اندامی که در پیراهن من خار می ریزد به خرمن گل به جیب و دامن اغیار می ریزد نه کم ظرفی است گر زیر و زبر سازم دو عالم را که می در جامم از کیفیت دیدار می ریزد بساط جوهری گردد زمین هر جا به حرف آید زبس رنگین سخن زان لعل گوهربار می ریزد بود مست زپا افتاده ای هر نقش پای تو زبس سرو ترا کیفیت از رفتار می ریزد صدف را می رسد لاف جوانمردی درین دریا که زیر تیغ از لب گوهر شهوار می ریزد دویی نبود میان کفر و دین در عالم وحدت دل تسبیح از بگسستن زنار می ریزد من آن نخل برومندم در اقلیم جنون صائب که بر من سنگ دایم از در و دیوار می ریزد صائب تبریزی