صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۰۴۹: که می نالد که آه از جان شیدا برنمی خیزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
که می نالد که آه از جان شیدا برنمی خیزد؟ که می سوزد که دود از خرمن ما برنمی خیزد؟ عبث ای ابر زحمت می دهی دریای رحمت را به صد طوفان غبار از خاطر ما برنمی خیزد غبار خاطری دایم به چشم پرده می پوشد که می گوید که گرد از روی دریا برنمی خیزد؟ اگر از عرش افتد کس، امید زیستن دارد کسی کز طاق دل افتاد از جا برنمی خیزد کدامین شب خیال خال او در سینه می آید که مانند سپند از جا سویدا برنمی خیزد صائب تبریزی