صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۰۴۷: زدل زنگ ملال از باده احمر نمی خیزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زدل زنگ ملال از باده احمر نمی خیزد به آب بحر از عنبر سیاهی بر نمی خیزد ندارد زلف او دیوانه ای هموارتر از من که از زنجیر من آواز چون جوهر نمی خیزد زبان آتشین را چرب نرمی می کند کوته چراغی را که روغن کشت دودش بر نمی خیزد محال است این که گردد بی غریبی پختگی حاصل به جوش آب دریا خامی از عنبر نمی خیزد در امیدواری آنچنان مسدود شد صائب که از آیینه زنگ از سعی خاکستر نمی خیزد صائب تبریزی