صائب تبریزی
غزل 3001 - 4000
غزل شمارهٔ ۳۰۳۴: زدین ناقصم از سبحه استغفار برخیزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زدین ناقصم از سبحه استغفار برخیزد زننگ کفر من مو بر تن زنار برخیزد بگیر از آتش سوزنده تعلیم سبکروحی که با آن سرکشی در پیش پای خار برخیزد به خود چون مار می پیچم زرشک زلف، کی باشد که این ابر سیه زان دامن گلزار برخیزد؟ اگر وصف سرزلف تو در طومار بنویسم چو شمع کشته دودم از سر طومار برخیزد چنین کافتادم از طاق دل نشو و نما، مشکل که مو از پیکرم چون کاه از دیوار برخیزد عبث صیقل عرق می ریزد از بهر جلای من عجب دارم که از آیینه ام زنگار برخیزد پی طرف کلاهش لاله دارد نعل در آتش زخواب ناز گل از شوق آن دستار برخیزد زطرز تازه صائب داغ داری نکته سنجان را عجب دارم کز آمل چون تو خوش گفتار برخیزد صائب تبریزی