صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۹۷۹: دل از عاشق به شرم آن نرگس غماز می گیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل از عاشق به شرم آن نرگس غماز می گیرد شکار خود به چشم بسته این شهباز می گیرد اگر روی دلی از غنچه این بوستان بیند زباد صبح بلبل بوی گل را باز می گیرد چراغ اهل معنی می شود از سرزنش روشن زبان شمع تیزی از دهان گاز می گیرد اگرچه مانع پرواز می باشد گرفتاری مرا دل در بر از یاد قفس پرواز می گیرد مشو از شکر حق غافل که حق از خلق نعمت را نمی گیرد به کفر، اما به کفران باز می گیرد در انجام حیات از ضبط او عاجز نمی گردد عنان نفس صائب هر که از آغاز می گیرد صائب تبریزی