صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۹۷۰: به حسن نقش از ان نقاش هر کس چشم برگیرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به حسن نقش از ان نقاش هر کس چشم برگیرد چو خار رهگذر هر لحظه دامان دگر گیرد به کوشش نیست روزی، تن به قسمت ده که سرو اینجا به چندین دست نتوانست دامان ثمر گیرد براق عالم بالاست همت چون بلند افتد نماند بر زمین هر کس جهان را مختصر گیرد به نور دل تواند پنجه خورشید تابیدن زروی صدق هر کس دامن پاک سحر گیرد میندیش از غم عالم چو با عشق آشنا گشتی که آتش خود زراه خود خس و خاشاک بر گیرد درین دریا پرگوهر سعادت جستن از اختر به آن ماند که موری دانه از مور دگر گیرد نباشد در حریم حسن ره جز خاکساران را که جز گرد یتیمی دامن پاک گهر گیرد؟ مکن از تیره روزی شکوه هنگام تهیدستی که بی منت چنار تنگدست از خویش در گیرد به اهل حق نپردازند صائب باطل آرایان مگر منصور را دار فنا از خاک برگیرد صائب تبریزی