صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۹۵۲: هنرور را هنر گرد غم از دل برنمی دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هنرور را هنر گرد غم از دل برنمی دارد که پروای لب خشک صدف گوهر نمی دارد دلیل جوهر ذاتی است دلجویی ضعیفان را که هر تیغی که باشد کند، سوزن بر نمی دارد اگر خواهی دل روشن به آه گرم زور آور که این آیینه غیر از آه، روشنگر نمی دارد برآ از خویشتن گر شهپر پرواز می خواهی که تا در بیضه باشد مرغ بال و پر نمی دارد زنقش آرزو ساده است لوح سینه عاشق که چون آیینه گردد صیقلی جوهر نمی دارد لب میگون او را نیل چشم زخم باشد خط وگرنه آتش یاقوت خاکستر نمی دارد صائب تبریزی