صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۹۲۹: اگرچه لاله من ریشه در خاک چمن دارد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگرچه لاله من ریشه در خاک چمن دارد زوحشت برگ برگم داغ غربت در وطن دارد به شمعی می برم غیرت درین هنگامه کثرت که از فانوس با خود خلوتی در انجمن دارد صدف را می توان سرحلقه دریادلان گفتن که با چندین گهر مهر خموشی بر دهن دارد مکرر می کند یک حرف را صدبار چون طوطی سخنسازی که با آهن دلان روی سخن دارد ز آب زندگانی خضر را لب تشنه می آرد چه آب دلفریب است این که آن چاه ذقن دارد حباب از بی دهانی می کشد خمیازه حسرت زگوهر دانه یابد چون صدف هر کس دهن دارد چو از سیماب شبنم نیست خالی گوش گل صائب چه حاصل زین که بلبل پیش گل راه سخن دارد؟ صائب تبریزی