صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۸۹۰: تو چون نوخط شوی طاوس جنت پر برون آرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو چون نوخط شوی طاوس جنت پر برون آرد تو چون بر هم زنی لب، بال و پر کوثر برون آرد نباشد سرمه توفیق در هر گوشه چشمی کجا زاهد سر از خط لب ساغر برون آرد؟ اگر رخسار چون گل را به بالین آشنا سازی چو بلبل غنچه تصویر بال و پر برون آرد اگر ساقی زمستی یک نفس از پای بنشیند زجذب شوق میخواران صراحی پر برون آرد؟ به نشتر کوچه بندی می کنی رگ را، نمی ترسی که هر یک قطره خونم زصد جا سر برون آرد گر این یک مشت خاکستر که دل گویند، نگدازم به زور تشنگی آب از دل گوهر برون آرد نمی دانند مردم آفتابی هست در عالم خدا آیینه ما را زخاکستر برون آرد شهید می چو از خاک لحد سرمست برخیزد به جای نامه برگ تاک در محشر برون آرد که را داریم ما غیر ظفرخان در جهان صائب؟ نهال آرزوی ما در اینجا پر برون آرد صائب تبریزی