صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۸۶۶: مگر قسمت مرا زان تیغ زخمی تازه می گردد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مگر قسمت مرا زان تیغ زخمی تازه می گردد؟ که زخم کهنه ام بی بخیه از خمیازه می گردد بساط پرتو خورشید و مه برچیده خواهد شد به این دستور اگر حسن تو بی اندازه می گردد مکن از ماندگی اندیشه، پا مردانه در ره نه که از صدق طلب سنگ نشان جمازه می گردد زجمعیت پریشان می شوم، سی پاره را مانم زهم پاشیدن صحبت مرا شیرازه می گردد مکن زنهار دور از آستان خویش صائب را که از بلبل گلستان صاحب آوازه می گردد صائب تبریزی