صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۸۵۲: شود چون بیش نعمت، مایه تشویش می گردد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شود چون بیش نعمت، مایه تشویش می گردد که نوش بی حساب آهن ربای نیش می گردد درین بازار هر کس خود فروشی پیشه می سازد اگر دریای پر گوهر بود درویش می گردد یکی صد می شود زور کمان از حلقه گردیدن کی از پیری مسلمان نفس کافر کیش می گردد؟ چنان کز بال و پر طاوس را زیبایی افزاید زخط سبز حسن ساده رویان بیش می گردد زخونریزی نگردد قامت خم تیغ را مانع زپیری بدگهر را دل سیاهی بیش می گردد چنان کز ابر بی باران شود باطل زراعتها زافلاس کریمان عالمی درویش می گردد گر از ناخن رخ آیینه را نتوان خراشیدن زخط چون صفحه رخسار خوبان ریش می گردد؟ مرا از آن گوشه میخانه افتاده است خوش صائب که هر کس می گذارد پا در او بیخویش می گردد صائب تبریزی