صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۸۱۳: خوشا چشمی که با آن طاق ابرو آشنا گردد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوشا چشمی که با آن طاق ابرو آشنا گردد کز این محراب هر حاجت که می خواهی روا گردد در ایام خط از عاشق عنا نداری نمی آید گدای شرمگین در پرده شب بی حیا گردد دل بیگانه خوی من میانجی برنمی دارد من و حسنی که پیش از چشم با دل آشنا گردد زمطلب چون گذشتی سر نهد مطلب به دنبالت فلک بر مدعا گردد چو دل بی مدعا گردد سخنور شکوه بیهوده دارد از تهیدستی نمی داند که نی چون پر شکر شد بینوا گردد زیاد پیری افتد رعشه در رگهای جان من چو شمعی کز نسیم صبحدم بی دست و پا گردد تمنای رهایی داشتم از خط، ندانستم که از هر حلقه ای در صید دل دامی جدا گردد زدرد داغهای مشکسود من خبر دارد به عشق نو خطی هر کس که صائب مبتلا گردد صائب تبریزی