صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۸۰۷: کسی تا کی به دامان شب و آه سحر پیچد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کسی تا کی به دامان شب و آه سحر پیچد؟ به تحقیق خبر تا چند در هر بیخبر پیچد؟ نسازد مرگ بی شیرازه اوراق وجودش را خیال غنچه او هر که را بر یکدگر پیچد حباب از عهده تسخیر دریا برنمی آید خموشی چون بساط شکوه را بر یکدگر پیچد؟ مگر از گرم رفتاری بسوزد دامن، ورنه که دارد آنقدر فرصت که دامن بر کمر پیچد؟ دلیل تنگ طرفیهاست اظهار ملال خود من و آهی که از دل چون برآید در جگر پیچد در آن گلشن که از هر خار صد گل می توان چیدن چرا چون تاک کس هر لحظه بر شاخ دیگر پیچد؟ زپای عقل صائب هیچ کاری بر نمی آید مگر شوق این ره خوابیده را بر یکدگر پیچد صائب تبریزی