صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۸۰۳: مگو عاقل کجا در محنت ایام می افتد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مگو عاقل کجا در محنت ایام می افتد که مرغ زیرک اینجا بیشتر در دام می افتد به ناسازی سری در حلقه سوداییان دارم که در مغز آتشم از روغن بادام می افتد به حرف تلخ خود را در نظرها می کند شیرین بلای جان بود شوخی که خوش دشنام می افتد چنان دلبستگی دارم به اسباب گرفتاری که می سوزم اگر خاری به چشم دام می افتد مزن فال هم آغوشی به آتش طلعتان صائب که در پروانه آتش ز آرزوی خام می افتد صائب تبریزی