صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۷۹۱: نه از روی بصیرت سایه بال هما افتد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نه از روی بصیرت سایه بال هما افتد سیه مست است دولت، تا کجا خیزد کجا افتد ید بیضاست باد صبح را در غنچه وا کردن نماند در گره کاری که با دست دعا افتد زخارستان دنیا دامن خود جمع چون سازد؟ تن زاری که در ششدر زنقش بوریا افتد مگس را شوق شکر می شود از زهر چشم افزون زراندن خیره تر گردد گدا چون بی حیا افتد نمی باشد فراغ بال جز در ساده لوحیها که مرغ دوربین از سایه خود در بلا افتد چه خونها می کند در دل نگه را روی گلرنگش چرا با آشنایان کس چنین ناآشنا افتد؟ سیه گردید عالم در نظر یعقوب را صائب مبادا از عزیزان هیچ کس یارب جدا افتد صائب تبریزی