صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۷۷۸: مرگ را آماده شو هرگاه گردد مو سفید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرگ را آماده شو هرگاه گردد مو سفید زندگی بر طاق نسیان نه چو شد ابرو سفید پرده پوشی چون شب تاریک، کار صبح نیست دست بردار از سیه کاری چو گردد مو سفید صبر کن بر تیره روزی کز فروغ عاریت قد ماه نو دو تا می گردد و ابرو سفید عنبرین مویی کز او گردیده روز من سیاه می نماید پیش چشمش دیده آهو سفید هر که از روشندلی از تیره بختی رو نتافت از ته ابر سیه چون مه برآید رو سفید از دورویان جهان امید یکرنگی مدار نامه را یک رو سیه می باشد و یک رو سفید نیست آسان زر دست افشار کردن سنگ را کرد روی کوهکن را قوت بازو سفید چون نسازد سرخ رویش را به خون عشق غیور؟ کرد راه قصر شیرین کوهکن از جو سفید نیست صائب اهل دل را شکوه از بخت سیاه می کند خاکستر این آیینه ها را رو سفید صائب تبریزی