صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۷۷۶: دل نیاسود از تردد تا نشد منزل سفید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل نیاسود از تردد تا نشد منزل سفید کرد ما را رو سفید آخر، که روی دل سفید! بوی پیراهن نیامد، پیر کنعان تا نکرد از دو چشم خود در دولتسرای دل سفید چشم ما آب سیاه آورد از بس انتظار تا شد از دامان صحرای طلب منزل سفید حلقه بیرون در آتش است از نور شمع چون سپند ما تواند شد درین محفل سفید؟ شد زلخت دل یکی صد آبروی چشم ما کرد گوهر روی این دریای بی حاصل سفید در جواب تلخ دادن ترشرویی می کنند چون شود در عهد این بی حاصلان سایل سفید؟ همت ما صرف در پرداز دل شد از جهان ما همین یک خانه را کردیم ازین منزل سفید گر به دریا سایه اندازد گلیم بخت ما در شبستان صدف گوهر شود مشکل سفید کلک صائب تازه شد تا این غزل را نقش بست روی دهقان را کند سرسبزی حاصل سفید صائب تبریزی