صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۷۷۲: زلف او موی سفید نافه را در خون کشید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف او موی سفید نافه را در خون کشید شاخ سنبل را زگلشن موکشان بیرون کشید رتبه من در سیه بختی بلند افتاده است کوکب من نیل بر رخساره گردون کشید تا به چشم خویش دید اشک سبکسیر مرا از خجالت موج پا در دامن جیحون کشید سنگ نااهلان درستی در سراپایم نهشت وقت مجنون خوش که پا در دامن هامون کشید روغن بادام می خواهد ز چشم آهوان خویش را در دامن صحرا ازان مجنون کشید صائب تبریزی