صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۷۵۸: می به روی لاله رنگ یار می باید کشید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می به روی لاله رنگ یار می باید کشید باده گلرنگ در گلزار می باید کشید عالم آب از نسیمی می خورد بر یکدگر در سرمستی نفس هشیار می باید کشید صبح اگر نتوانی از مستی ز جا برخاستن مد آهی از دل افگار می باید کشید سینه دریای رحمت نیست جای دم زدن رطل مالامال را یکبار می باید کشید شیشه ناموس را بر طاق می باید گذاشت بعد ازان پیمانه سرشار می باید کشید جام چون خورشید می باید گرفت از ساقیان بر زمین چون صبحدم دستار می باید کشید تا مگر همرنگ روی او شود، خورشید را از شفق خونابه بسیار می باید کشید گرچه از دل یاد ما را سالها شد شسته است می به یاد آن فرامشکار می باید کشید باده های آسمانی را عروج دیگرست می زجام لاله در کهسار می باید کشید آب از سرچشمه صائب لذت دیگر دهد باده را در خانه خمار می باید کشید صائب تبریزی