صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۷۵۶: در سر پل باده چون سیلاب می باید کشید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در سر پل باده چون سیلاب می باید کشید می به کشتی در کنار آب می باید کشید می توان تا چشمی از روی گلستان آب داد پرده نسیان به روی خواب می باید کشید کم نه ای از بلبل و قمری درین بستانسرا ناله ای چند از دل بیتاب می باید کشید در سیاهی می کند می کار آب زندگی در دل شبها شراب ناب می باید کشید صحبت روشن ضمیران زنگ از دل می برد باده روشن شب مهتاب می باید کشید ساده کن از فلس خود را، ورنه از هر موجه ای همچو ماهی وحشت قلاب می باید کشید خون کنم دل را که تا این مایه تشویش هست منت دلجویی از احباب می باید کشید با لب لعل بتان افتاده صائب کار ما تشنه ما را ز گوهر آب می باید کشید صائب تبریزی