صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۷۴۰: عارفان را نکهت سیب ذقن جان می دهد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عارفان را نکهت سیب ذقن جان می دهد طفل مشرب جان برای نار پستان می دهد با سبکروحان به نقد دل گرانی چون کنم؟ شمع در راه نسیم صبحدم جان می دهد سر به دنبال جنون عشق نه، کاین باد دست وسعت خاطر بیابان در بیابان می دهد دل ز فکر پوچ خواهد باخت خود را چون حباب کشتی ما را سبکباری به طوفان می دهد پیش دریا آبروی خود چرا ریزد صد؟ قطره ای دارد گدایی، ابر نیسان می دهد سهل باشد بند کردن ناخنی بر بیستون پیش برق تیشه من کوه میدان می دهد صائب تبریزی