صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۷۱۷: دل ز احیای شب دیجور روشن می شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل ز احیای شب دیجور روشن می شود زین جواهر سرمه چشم کور روشن می شود خویش را زیر و زبر کن کز فروغ آفتاب بیشتر ویرانه از معمور روشن می شود از خط شبرنگ می گردد نمایان آن دهن راه این تنگ شکر از مور روشن می شود با دل آزاری نگردد جمع حسن عاقبت ز آتش آخر خانه زنبور روشن می شود با دل سنگین نیم از رحمت حق ناامید کز چراغان نجلی طور روشن می شود شمع بی فانوس می سازد دل ما را سیاه دیده ما از رخ مستور روشن می شود شمع کافوری ندارد سود بر روی مزار صائب از نور عبادت گور روشن می شود صائب تبریزی