صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۷۱۴: روح چون تن پرور افتد عاقبت تن می شود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روح چون تن پرور افتد عاقبت تن می شود آب در آهن چو لنگر کرد آهن می شود عشق چون خورشید بر ذرات باشد مهربان عید پروانه است هر شمعی که روشن می شود میوه شیرین اگر پیدا شود در سرو و بید عافیت پیدا درین فیروزه گلشن می شود تیره بختی کار صیقل می کند با اهل دل اختر آیینه روشندل ز گلخن می شود می شود ابر بلا دست حمایت بر سرم بر چراغ بخت من فانوس دامن می شود عشق شورانگیز غفلت را ز سر وا می کند بیقراری خواب سنگین را فلاخن می شود گر کنم پهلو تهی صائب ز زاهد دور نیست هر که با کودن نشیند زود کودن می شود صائب تبریزی