صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۶۳۹: هر دلی را طره جانان نمی گیرد به خود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر دلی را طره جانان نمی گیرد به خود غیر ماه مصر این زندان نمی گیرد به خود در دل عاشق ندارد راه غیر از فکر دوست این تنور گرم جز طوفان نمی گیرد به خود می پذیرد گرچه لوح ساده هر نقشی که هست هیچ نقشی دیده حیران نمی گیرد به خود دل به راهش خاک شد با آن که می داند یقین هیچ گردی آن سبک جولان نمی گیرد به خود خاکیان بیجا دلی در مهر گردون بسته اند این تنور سرد هرگز نان نمی گیرد به خود بر بیاض گردن او نقطه ای از خال نیست از لطافت این ورق افشان نمی گیرد به خود عشق را با بی سر و پایان بود روی نیاز این صدف جز گوهر غلطان نمی گیرد به خود در حریم فکر صائب دور باش منع نیست خانه روشندلان دربان نمی گیرد به خود صائب تبریزی