صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۶۲۳: دوش بزم از شور ما یک سینه پرجوش بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوش بزم از شور ما یک سینه پرجوش بود تلخی می محو در گلبانگ نوشانوش بود نرگس مخمور خون عقل در پیمانه داشت جلوه مستانه سیلاب متاع هوش بود گرچه دامن می کشید از سایه خود سرو او باغ بر گل تنگ از خمیازه آغوش بود بر نمی آمد صدا از هیچ کس غیر از سپند شمع مجلس با زبان آتشین خاموش بود تیره بختی همچو داغ لاله در خون می تپید از فروغ می در و دیوار اطلس پوش بود در قفس تیغ زبان ما برآمد از نیام شعله آواز ما در گلستان خس پوش بود گلشن از خاموشی ما پرده تصویر شد خون گل از شعله آواز ما در جوش بود هیچ کس را صائب از اهل سخن روزی نشد آنچه از اسباب عشرت قسمت ما دوش بود صائب تبریزی