صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۶۰۷: داغ ناسور مرا گر بر دل صحرا نهند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
داغ ناسور مرا گر بر دل صحرا نهند از خجالت لاله ها بر کوه پا بالا نهند از لب پیمانه ها خیزد نوای العطش پنبه مغز مرا گر بر سر مینا نهند این عزیزانی که من در مصر دولت دیده ام در ترازو جنس یوسف را به استغنا نهند کشتی جمعی که دارد از توکل بادبان بیشتر در غیر موسم روی در دریا نهند پرتو رویش چنین گر مجلس افروزی کند زود باشد شمعها سر را به جای پا نهند غنچه خسبانی که سر پیچیده اند از روزگار سر چو صائب بر سر زانوی استغنا نهند صائب تبریزی