صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۵۹۴: من نه آن دریای پرشورم که خس پوشم کنند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من نه آن دریای پرشورم که خس پوشم کنند یا به گفتار خنک دلسرد از جوشم کنند از فروغ مهر تابان زندگی گیرم زسر چون چراغ ماه اگر صدبار خاموشم کنند شور من حق نمک بسیار دارد بر جهان دشمن چشمند اگر مردم فراموشم کنند می مرا بیخود نمی سازد، مگر سیمین بران شیر مست از پرتو صبح بناگوشم کنند در می روشن رگ تلخی شود رگهای خواب پنبه مینا اگر از پنبه گوشم کنند سالها شد پیچ و تاب بیقراری می زنم تا مگر چون رشته با گوهر هم آغوشم کنند چون چراغ روز نوری نیست در سیما مرا آن زمان گردد دلم روشن که خاموشم کنند مصرع برجسته ام دیوان موجودات را زود می آیم به خاطر گر فراموشم کنند آسمان صائب عبث خم در خم من کرده است من نه آن شمعم که پنهان زیر سرپوشم کنند صائب تبریزی