صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۵۸۷: هر کجا باشند رنگین فطرتان در گلشنند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر کجا باشند رنگین فطرتان در گلشنند خوش خیالان با پری در زیر یک پیراهنند از ملک پهلو تهی سازند از خود رفتگان خودپرستان روز و شب محشور با اهریمنند ناقصان از تندخویی در گذار برق و باد کاملان از چرب نرمی در حصار آهنند ظلمت آبادی است از ناشسته رخساران زمین آتشین رویان درین ظلمت چراغ روشنند تا سر بی مغز خود را بوالفضولان جهان بر خط تسلیم نگذارند، در جان کندنند گوشه گیرانی که از دنیا نظر پوشیده اند می خلد در پای هر کس نوک خاری سوزنند عاقبت جانهای روشن محفل آرا می شوند گر دو روزی چون چراغ از جسم زیردامنند عاجزان را دستگیری کن که موران ضعیف حفظ خرمن را زنقش پا دعای جوشنند خانه بر دوشان که دارند از توکل پشتبان هر دو عالم گر شود زیر و زبر در مأمنند پیش مردانی که ناموس قناعت می کشند کمترند از زن گروهی کز طمع آبستنند نیل چشم زخم افتاده است لازم حسن را زین سبب دیوانگان صائب مقیم گلخنند صائب تبریزی