صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۵۳۶: کی گره باز از دل من باده گلگون کند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کی گره باز از دل من باده گلگون کند؟ نی مگر دست نوازش ز آستین بیرون کند خارخاری هر که را در دل بود چون گردباد ریشه هیهات است محکم در دل هامون کند چشم پوشیدن زدنیا بر خسیسان مشکل است نیست ممکن کاسه خود را گدا وارون کند سالها می بایدش زد غوطه در دریای خون هر سبکدستی که خار از پای ما بیرون کند گردد از چین جبین حرص طمعکاران زیاد پیچ و تاب تشنه را موج سراب افزون کند کو تهی دست درازش را بود در آستین هر که می خواهد به احسان خلق را ممنون کند نیست ممکن تشنه را سیراب سازد آب تلخ تا خط ظالم چها با آن لب میگون کند می دهد روزی به ارباب قناعت بی طلب آن که خاک بسته لب را طعمه از قارون کند گوشه گیرانند ایمن از غبار حادثات آب گوهر را کجا سیلاب دیگرگون کند؟ می کند در خانه گلگشت خیابان بهشت هر که صائب می تواند مصرعی موزون کند صائب تبریزی