صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۵۲۸: مطربی خواهم که مست از نغمه سازم کند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مطربی خواهم که مست از نغمه سازم کند هر قدر کز خویش افتم دور آوازم کند فکر آغاز و غم انجام تا کی، می کجاست؟ تا دمی آسوده از انجام و آغازم کند در دل آیینه تاریک من خورشیدهاست چشم می بازد سبکدستی که پردازم کند بوی گل را غنچه نتواند نهان در پرده داشت آسمان کی می تواند منع پروازم کند؟ جوش دریا کم نمی گردد ز سرپوش حباب مهر خاموشی چه با اشک سبکتازم کند؟ در لباس زنگ آزادم زصد نادیدنی روی آسایش نبیند هر که پردازم کند! سالها شد چون شرر در سینه می دزدم نفس تا مگر آن سنگدل با خویش همرازم کند رتبه افکار من صائب ز شعری بگذرد گر به تحسین شاه دریادل سرافرازم کند صائب تبریزی