صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۵۰۹: می پرستان در بهشت نقد ساغر می کشند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
می پرستان در بهشت نقد ساغر می کشند دور گردان انتظار آب کوثر می کشند خود حسابان از کتاب و از حساب آسوده اند ساده لوحان انتظار صبح محشر می کشند حسن را با بی سروپایان بود روی نیاز ذره ها از پنجه خورشید ساغر می کشند خامشان را هست در میخوارگی ظرف دگر ماهیان از بی زبانی بحر بر سر می کشند غافل از شیرینی گفتار خود افتاده اند طوطیان از ساده لوحی ناز شکر می کشند پاکبازانی که دست از رشته جان شسته اند بی تکلف بحر را چون موج در بر می کشند می رسانند از دل دریا به ساحل نامه ها موجها گاهی زدست بحر اگر سر می کشند چون صدف لب پیش ابر نوبهاران باز کن کآبرو را با گهر اینجا برابر می کشند حسن عالمسوز را بی پرده دیدن مشکل است شعله رویان روغن از چشم سمندر می کشند در ترازو عارفان را نیست صائب سنگ کم کعبه و بتخانه را اینجا برابر می کشند صائب تبریزی