صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۵۰۸: دامن آنها کز گرانجانان دنیا می کشند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دامن آنها کز گرانجانان دنیا می کشند بار کوه قاف آسان همچو عنقا می کشند همچو بار طرح می باشند بر دلها گران شوره پشتانی که دست از کار دنیا می کشند می کشند آنان که خار از پاچو سوزن خلق را سر برون از یک گریبان با مسیحا می کشند می دهندش همچو مژگان جا به چشم خویشتن عاشقان گر خار راه عشق از پا می کشند حسرت عشاق افزون می شود در عین وصل موجها خمیازه در آغوش دریا می کشند گرچه لیلی عمرها شد تا ازین صحرا گذشت آهوان گردن همان بهر تماشا می کشند داده ام تا نسبت آن قامت موزون به سرو قمریان از جلوه اش ناز دو بالا می کشند نیست صائب رنگی از می زاهدان خشک را گردنی از دور گاهی همچو مینا می کشند صائب تبریزی