صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۵۰۶: چون زتاب می رخت بر لاله پهلو می زند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون زتاب می رخت بر لاله پهلو می زند غنچه در پیش گل روی تو زانو می زند چون شود از عارضش آب طراوت موج زن از خجالت دست خود آیینه بر رو می زند از شبیخون خزان سنگش به مینا می خورد باغ کز بادام خواب چارپهلو می زند در خلاف وعده ابرویت سرآمد گشته است در کجیها این ترازو راستی مو می زند کیست تا همچشم یار شوخ چشم ما شود؟ هر نگاهش بر صف صد دشت آهو می زند پاک طینت از حدیث سرد از جا کی رود؟ آب گوهر از صبا کی چین بر ابرو می زند؟ صائب از بس سینه را از مهر صیقل داده ایم پیش ما صافی دلان آیینه زانو می زند صائب تبریزی