صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۴۶۱: از حجاب عشق دل از وصل او نومید ماند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از حجاب عشق دل از وصل او نومید ماند روی مه ناشسته در سرچشمه خورشید ماند عمر کوته می شود از دستگیری پایدار در بساط زندگانی خضر از آن جاوید ماند بیقراری خاک را وقت است بردارد زجای بس که در زیر زمین دلهای پرامید ماند از اثر دور نکونامان نمی گردد تمام در جهان از فیض جام آوازه جمشید ماند ناخن تدبیر سر از کار ما بیرون نبرد زیر ابر تیره پنهان این هلال عید ماند حسن نتوانست کردن خط مشکین را علاج آخر این ابر تنک بر چهره خورشید ماند صائب از داغ عزیزان خضر روز خوش ندید وای بر آن کس که در قید جهان جاوید ماند صائب تبریزی