صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۴۵۶: از سر خاک شهیدان سبزه گلگون می دمد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از سر خاک شهیدان سبزه گلگون می دمد چون نباشد لاله گون تیغی که از خون می دمد؟ سرکشی در آب و خاک مردم افتاده نیست در زمین خاکساری دانه وارون می دمد گر پریشان اختلاطی نیست لازم حسن را هر سحر گه آفتاب از مشرقی چون می دمد؟ کوهکن هر کاسه خونی که خورد از دست رشک از مزارش در لباس لاله بیرون می دمد ره ندارد جلوه آزادگی در کوی عشق سرو اگر کارند اینجا بید مجنون می دمد خاکدان دهر را طوفان اگر آبی دهد تا به دامان جزا از خاک، قارون می دمد داغ مجنون بیابان گرد دارد بر جگر لاله ای کز سینه صحرا و هامون می دمد نیست بی حسن ادا یک نقطه صائب شعر من از زمین پاک من هر دانه موزون می دمد صائب تبریزی