صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۴۴۹: تیرگی از مد احسان جان روشن می کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تیرگی از مد احسان جان روشن می کشد رشته میل آتشین در چشم سوزن می کشد نیست خرمن را وجود برگ کاهی پیش حرص قانع از هر دانه جو، ناز خرمن می کشد بس که دارد وحشت از زخم زبان ناصحان از دهان شیر، مجنون ناز مأمن می کشد می کند سنگین دلان را نرم آه عجز من خشک مغزیهای من از ریگ روغن می کشد با تو سرکش برنمی آیم، وگرنه شوق من آتش سوزان زسنگ و آب از آهن می کشد می فتد در اوج عزت طشتش از بام زوال بر زمین چون آفتاب آن کس که دامن می کشد دیده ای کز سرمه توحید روشن گشته است از سر هر خار، ناز نخل ایمن می کشد زیر شمشیرست صائب جایش از گردنکشی از خط فرمان سبک مغزی که گردن می کشد صائب تبریزی