صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۴۴۷: بر زمین از ناز زلف او چو دامان می کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر زمین از ناز زلف او چو دامان می کشد بوی پیراهن سر خود در گریبان می کشد طره شمشاد را در خاک و خون خواهم کشید شانه پردستی در آن زلف پریشان می کشد گر خزان بر چهره رنگی دارد از گلزار عشق انتقام عندلیبان از گلستان می کشد ما سبکروحان به بوی سیب غبغب زنده ایم سبزه ما آب از چاه زنخدان می کشد تا نمی باقی بود در جویبار آبله پای ما کی دست از خار مغیلان می کشد؟ یاد مژگان تو هر شب در حریم سینه ام شانه از نشتر به زلف رشته جان می کشد در حریم خلد اگر با حور همزانو شود خاطر صائب به خوبان صفاهان می کشد صائب تبریزی