صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۴۴۰: زلف چون قلاب او آب از دل آهن کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
زلف چون قلاب او آب از دل آهن کشد ریشه جوهر برون زآیینه روشن کشد می برد در روز روشن ره به آن تنگ دهن در شب تاریک هر کس رشته در سوزن کشد از نظربازان مشو غافل که هر روز آفتاب با کمال سرفرازی سر به هر روزن کشد خانه زنبور شد از گردن افرازی هدف این سزای آن که در این خاکدان گردن کشد خون من خواهد گرفتن در قیامت دامنش گر در ایام حیات از دست من دامن کشد نیست صائب گوشه ای از گوشه دل امن تر وقت آن کس خوش که رخت خود به این مأمن کشد صائب تبریزی