صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۴۱۹: حسن خط با حسن خلق و مردمی انباز شد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
حسن خط با حسن خلق و مردمی انباز شد رفته رفته آخر حسنش به از آغاز شد حرفی از گیرایی مژگان او کردم رقم نامه بر بال کبوتر چنگل شهباز شد بلبل ما گر چنین گرم نواسنجی شود تخم گل خواهد سپند شعله آواز شد تا برآمد بر سپهر شاخ، گلچینش ربود شوخی گل چون شرر آخر به یک پرواز شد بس که حسرتهای رنگین دل به روی هم نهاد رفته رفته سینه ام چون کلبه بزاز شد صائب از خون جگر خوردن نیاسودم دمی تا به روی داغ همچون لاله چشمم باز شد صائب تبریزی