صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۴۰۱: گر به ظاهر جسم را روشن گهر می پرورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر به ظاهر جسم را روشن گهر می پرورد بر امید کاستن همچون قمر می پرورد بیکسان را می کند گردآوری حفظ اله زال را سیمرغ زیر بال و پر می پرورد از نگاه گرم معشوق است دل را آب و تاب لعل را خورشید تابان از نظر می پرورد از حرام آن کس که آرد نعمت الوان به دست خون فاسد را برای نیشتر می پرورد از بزرگان روی دل با زیردستان عیب نیست زیر دامن کبک را کوه و کمر می پرورد گلشن آرایی که دارد از بصیرت بهره ای سرو را بیش از درخت پرثمر می پرورد می کند ایام کاهش را به خود چون مه دراز هر تهی مغزی که تن را بیشتر می پرورد اندکی دارد خبر از اشک دردآلود من هر که طفلی را به صد خون جگر می پرورد چرخ سنگین دل کند آهن دلان را تربیت بیضه فولاد تیغ بدگهر می پرورد پشت آیینه است صائب زنگیان را پرده پوش چرخ از آن پیوسته صائب بی هنر می پرورد صائب تبریزی