صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۳۸۲: کوه را چون ابر، حکم او به رفتار آورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کوه را چون ابر، حکم او به رفتار آورد ریگ را چون سبحه، ذکر او به گفتار آورد جنبش ما ناتوانان است از اقبال عشق ذره را خورشید تابان بر سر کار آورد پرده پوشی می کند دریای جوشان را به کف آن که می خواهد مرا دربند دستار آورد از دل بی حاصلم هر جا حدیثی بگذرد بید مجنون سر به پیش انداختن بار آورد شد زبیکاری سیه عالم به چشم من، کجاست چشم پرکاری که ما را بر سر کار آورد مهر عالمتاب در هر جا دچار او شود با کمال شوخ چشمی رو به دیوار آورد هر نهالی را که آبش از گداچشمان بود شاخسارش برگ سبز سایلان بار آورد می تواند با تو در پیری هم آغوشم کند آن که چندین گل برون از پرده خار آورد چون ید بیضا فروغش نور می سوزد به چشم در نظر چون گوهر ما را خریدار آورد دفتر گل را دهد بلبل به باد از آه سرد فردی از دیوان اگر صائب به گلزار آورد صائب تبریزی