صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۳۷۲: گرچه انفاس گرامی سینه صرف آه کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گرچه انفاس گرامی سینه صرف آه کرد اینقدر شد دانه خود را جدا از کاه کرد تا نگارین شد زمی دست سبو در زیر سر دست ارباب طمع را از طلب کوتاه کرد بی وداع ما سفر کردن نه از آداب بود می توانستیم آخر همتی همراه کرده برگ را پنهان کند بسیاری بار درخت کثرت نعمت زبان شکر را کوتاه کرد رنگها در روز روشن می نماید خویش را از سیه کاری مرا موی سفید آگاه کرد با خس و خاشاک، صائب موجه دریا نکرد آنچه با ما ساده لوحان آب زیر کاه کرد صائب تبریزی