صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۳۶۸: سیل اشک من بساط سبزه را پامال کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سیل اشک من بساط سبزه را پامال کرد گوشمال ناله من بلبلان را لال کرد التفاتی هست با نازک خیالان حسن را ساغر خود را هلال از مهر مالامال کرد عندلیب ما زقید بیضه تا آزاد شد در دبستان قفس مشق شکست بال کرد در حریم کعبه فانوس، دیگر ره نیافت تا صبا خاکستر پروانه را پامال کرد شکوه بیطاقتان یاقوت را سازد کباب لعلش از آتش زبانیهای ما تبخال کرد خنده ات مهر خموشی بر لب پیمانه زد چشم شوخت شیشه آتش زبان را لال کرد صائب از چشم و دلم افتاد ماه و آفتاب تا به صید من نگاه گرم او اقبال کرد صائب تبریزی