صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۳۴۲: جان مشتاقان زکوی دلستان چون بگذرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جان مشتاقان زکوی دلستان چون بگذرد؟ کاروان شبنم از ریگ روان چون بگذرد؟ نقطه ها طوطی شوند و حرفها تنگ شکر بر زبان خامه نام آن دهان چون بگذرد خار در راه نسیم بی ادب نگذاشته است غیرت بلبل زخون باغبان چون بگذرد؟ پر زند تا روز محشر در فضای لامکان تیر آهم از ترنج آسمان چون بگذرد چون صدف تبخاله ای هر گوشه لب وا کرده است از لب من گریه آتش عنان چون بگذرد؟ بگسل از کج بحث تا از صد کشاکش وارهی بر نشان یابد ظفر تیر از کمان چون بگذرد همرهان رفتند اما داغشان از دل نرفت آتشی بر جای ماند کاروان چون بگذرد چشم را با سرمه پیوندی است از روز ازل صائب از گلگشت سیر اصفهان چون بگذرد؟ صائب تبریزی