صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۳۰۹: وقت است بگذریم چو موج از شراب تلخ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
وقت است بگذریم چو موج از شراب تلخ بیرون کشیم گوهر خود را ز آب تلخ کوثر چو سرو جا دهدش در کنار خود هر کس گذشته است درین نشأه ز آب تلخ اینجا به آب توبه ز لب زنگ می بشوی در حشر مشنو از لب رضوان جواب تلخ شکر به زهر و نوش به نشتر که داده است؟ از دل مبر حلاوت ایمان به آب تلخ نه خوردنت به وقت و نه خوابت به جای خویش چون زنده مانده ای تو به این خورد و خواب تلخ؟ دل را مسوز ز آتش عصیان که رم کند در پیش سگ اگر فکنی این کباب تلخ صائب بریز اشک که در آفتاب حشر خواهد گرفت دست ترا این گلاب تلخ صائب تبریزی