صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۳۰۴: دردمندی کرد بر من شربت دیدار تلخ
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دردمندی کرد بر من شربت دیدار تلخ قند باشد در دهان مردم بیمار تلخ می کشد از لطف عاشق تلخی زهر عتاب باده شیرین بود در مشرب خمار تلخ تلختر باشد رهین منت سوزن شدن بر تهی پایان بود هر چند زخم خار تلخ کام هر کس را که از اقبال شیرین کرد چرخ چشم تا بر هم زنی می سازد از ادبار تلخ شش جهت شان عسل شد گر چه از زنبور من شد ز حرف تلخ گوشم چون دهان مار تلخ نیست بر کوتاه بینان وضع دنیا ناگوار باشد این خواب پریشان بر اولوالابصار تلخ می خورد ابروی او در وسمه خون خویش را زنگ باشد بر دل شمشیر جوهردار تیغ نیشکر بعد از شکستن می شود شاخ نبات از شکست خلق روی خود مکن زنهار تلخ می کند بر دیده قانع به شکرخواب امن سایه بال هما را سایه دیوار تلخ تا زبان خامه صائب سخن پرداز شد طوطیان را حرف شیرین گشت در منقار تلخ صائب تبریزی