صائب تبریزی
غزل 2001 - 3000
غزل شمارهٔ ۲۲۸۸: گر به اخلاص رخ خود به زمین سایی صبح
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر به اخلاص رخ خود به زمین سایی صبح روشن از خانه چو خورشید برون آیی صبح گر به خاکستر شب پاک نکردی دل را سعی کن سعی که این آینه بزدایی صبح به تو از دست دعا کشتی نوحی دادند تا ازین قلزم پر خون به کنار آیی صبح بندگی کار جوانی است، به پیری مفکن در شب تار به ره رو که بیاسایی صبح نخل آهی بنشان در دل شبهای دراز تا به همدستی توفیق به بار آیی صبح زنگ غفلت کندت پاک ز آیینه دل کف دستی که ز افسوس به هم سایی صبح چون به گل رفت ترا پای، به دل دست گذار این حنا نیست که شب بندی و بگشایی صبح صبر بر تلخی بیداری شب کن صائب تا چو خورشید جهانتاب شکرخایی صبح صائب تبریزی